Αναμορφωτήριο & Κοινωνικός Αποκλεισμός

Είναι εκεί που σταματάει η λογική και ξεκινά ο τραμπουκισμός και η ηλιθιότητα. Διαβάζοντας τις εφημερίδες της Κυριακής, βλέπουμε δισέλιδα αφιερώματα σε παρακρατικές «πατριωτικές» οργανώσεις.

Ομάδες, δηλαδή, που, όπως περιγράφουν τα δημοσιεύματα, στρατολογούν μικρόνοες νέους που τους έφαγε την γκόμενα αλλοδαπός με σκοπό την οργάνωσή τους σε έτοιμα τάγματα ασφαλείας. Σκοπός τους η καταστολή «αντι-εθνικών» αριστερών κινητοποιήσεων μιας και λόγω φτώχειας ηχούν τα τύμπανα μιας εξέγερσης, αλλά και της προστασίας από ξένα στοιχεία για την πατρίδα.

Διαβάζοντας τα παραπάνω σκεφτόμασταν που στο διάολο βρίσκουν «σταγονίδια» αυτές οι οργανώσεις! Που δηλαδή βρίσκουν τραμπούκους και τους στρατολογούν. Μέχρι που παίξαμε μπάλα την περασμένη Κυριακή.

Ένα άλλο πρόβλημα που εγείρεται είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός του περιθωρίου και του καθενός που ελλείψει πατρικής στοργής και συμβουλής επιδίδεται σε ανοησίες και αυτεξευτελισμό. Εξευτελισμό που σε αφήνει αμήχανο μπροστά στην ξετσιπωσιά του «σταγονιδίου».

Σε κάθε κοινωνική ομάδα υπάρχουν διαβαθμίσεις στην παιδεία, τη μόρφωση, τους τρόπους, τις ικανότητες και τις αδυναμίες. Υπάρχει, ταυτόχρονα όμως, και μια συνισταμένη. Αυτή που χαρακτηρίζει το σύνολο ως «καλά παιδιά». Στα καλά παιδιά υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Υπάρχει όμως και το αντίθετο κοινωνικό φαινόμενο: Οι εξαιρέσεις να είναι τα «καλά παιδιά», δημιουργώντας έτσι μια συνισταμένη που κοιτά το πάτωμα, προκαλώντας κατά συνέπεια αυτό που λέμε κοινωνικό αποκλεισμό.

Υπάρχουν προσπάθειες κατά τόπους για συντήρηση ή βελτίωση αυτής της συνισταμένης. Με χρονική συνέχεια και πραγματική προσπάθεια. Τέτοιες είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι αλλά και οι αθλητικοί. Σύλλογοι Γυναικών κ.λ.π. που με συνεχή παρουσία πάνω από δεκαετία παράγουν έργο στο περιθώριο των δραστηριοτήτων τους. Υπάρχουν και αθλητικοί σύλλογοι με συνέχεια, όπως ο Πελοπίδας, ο Θεσπιακός, το Δίστομο, η Αλίαρτος κ.α. (που παλεύουν από την ‘Α στη Β’ και τανάπαλιν), που έχουν καταφέρει να κρατούν τη χρονική συνέχεια παρά τις αντίξοες συνθήκες που κατά καιρούς επικρατούν. Αλλά και άλλες προσπάθειες, πιο σπασμωδικές αλλά ουσιαστικές, από ομάδες που παραδοσιακά παίζουν στη Γ’ Κατηγορία και που προσπαθούν σκληρά για τη διατήρηση του αθλητικού πνεύματος στα χωριά τους...

Στα του ποδοσφαίρου τώρα: Τα 5Χ5 της περιοχής, στα οποία έχει γνωρίσει δόξες θυμήθηκε ο Παναγιώτης Μαρίνης και σκόραρε χωρίς βέβαια να υπάρχει νόημα γιατί η χαρά του ήταν… πλαστή. Μια χαρά πρέπει να είναι γνήσια. Αυτό το ξέρει καλά ο Μαρίνης και το γνώρισε καλά και ο Κιούσης. Που μαθαίνει σιγά-σιγά τι σημαίνει κοινωνική μάστιγα.

Επίσης, αναδεικνύεται η ανάγκη 5 κοινωνικών λειτουργών για εφήβους αλλά, κυρίως, για νέους από 24 έως 35. Ίσως και η δημιουργία Αναμορφωτηρίου. Ή θα αναπαράγει τα «σταγονίδια» ή θα τα καταπιεί.

Καλή πορεία…