Μαύρο Άτι – Θεσπιακός

Σαν μαύρο άτι έπαιξε ο ΑΟ Μαυρομματίου έναντι του κοιμισμένου και ανύπαρκτου ΑΟΘ. Είναι σκληρό αλλά πραγματικότητα.

Ο Θεσπιακός είναι η ομάδα της περιοχής μας με δύο καταπληκτικές παραδόσεις.

Η μία είναι το ότι είμαστε παραδοσιακά πετυχημένη ομάδα, μετά τα Βάγια, σε όρους αγωνιστικής απόδοσης.

Από την άλλη διακρινόμαστε μόνοι πρώτοι (μέχρι πρότινος) στην απόδοση ήθους. Ακόμη και τα χρόνια της πλήρους άγνοιας τρόπων, ο Θεσπιακός ξεχώριζε. Και το ξέρουν καλύτερα οι… διαιτητές.

Παρόλα αυτά η μπάλα χωρίς νίκη είναι σαν συνουσία χωρίς οργασμό. Εκεί κορυφώνεται το ποδοσφαιρικό γεγονός.

Είναι αμαρτία για εμάς τους ίδιους που καταφέραμε λιθαράκι λιθαράκι να χτίζουμε καλές συνθήκες για τους ποδοσφαιριστές μας (παρόλο που μας έχει βγάλει το πλαντάμι η 6ετής έλλειψη ουσιαστικής έδρας), να έχουμε καλές σχέσεις μεταξύ μας, να έχουμε χτίσει καλό κλίμα και έχουμε δουλέψει πάνω σε αυτό αλλά να δείχνουμε αυτήν την εικόνα.

Δύο (;) φάσεις έκανε ο Θεσπιακός έναντι του Μαυρομματίου. Η μία έγινε μετά από σέντρα του Γ. Μπόγρη και βολ-πλανέ του Β. Στάθη και η δεύτερη μετά από λάθος του λίμπερο του ΑΟΜ το δεξί χαφ του ΑΟΘ σούταρε αναγκάζοντας τον Σωτήρη (φύλακας του ΑΟΜ) να βγάλει τη μπάλα κόρνερ. Δεν το ήθελε, αλλά ήταν κρύος μιας και η ύπνωση του ΑΟΘ και η γερή άμυνα του ΑΟΜ δεν τον κούρασε καθόλου.


Αποκάλυψη οι λεγόμενοι πιτσιρικάδες του ΑΟΜ. Παίχτες εγνωσμένης αξίας ο Τσακίρης, ο Δρίτσας, ο Τσότα και ο Σιαμανδούρας. Παίχτες καθαροί στο παιχνίδι τους. Ποδοσφαιριστές με ποιότητα και τεχνική κατάρτιση.

Ο ΑΟΘ, από την άλλη, δεν παίρνει αυτό που του αξίζει. Δεν αξίζει σε αυτήν την ομάδα ο πάτος της Β΄ Κατηγορίας. Είναι αστείο μόνο και στη σκέψη. Όπως επίσης δεν ταιριάζει σε αυτούς τους παίχτες τέτοια αγωνιστική απόδοση. Παίχτες που νίκησαν την Κυπελλούχο Βοιωτίας. Που πέτυχαν τον μικρό - τεράστιο στόχος τους χωρίς να έχουν "πάρει" ή "δώσει" παιχνίδι από τότε που ανέλαβαν οι ποδοσφαιριστές την ομάδα. Για πιο πριν απλώς δεν γνωρίζω. Δεν συμμετείχα ούτε είχα θάρρος να ρωτήσω κάτι τέτοιο.
Κόντρα, λοιπόν, σε όλα. Και εμείς πάνω.

Μια ομάδα με συνεχή παρουσία (πλην ενός έτους) στις ερασιτεχνικές κατηγορίες εν αντιθέσει με το Λεοντάρι, τον ΑΟΜ, την Άσκρη και άλλες που αφέθηκαν πολλές φορές από τους διοικούντες τους να κατεβάσουν ρολά για έτη. Έτη που άφησαν ένα σωρό παιδιά χωρίς μπάλα και ψυχαγωγία της τοπικής κοινωνίας.

Μέχρι που ο τροχός γύρισε και γίνονται καλές προσπάθειες από όλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Μαυρομμάτι. Από δύο τραγικές καταστάσεις έφτασε σε αυτό το πολύ καλό επίπεδο.

Από ξυλοφόρτωμα και τραμπουκισμούς πήγε στο ποδόσφαιρο. Από ξένους κάθε λογής τώρα έχει τα παιδιά του. Είναι χάρμα ιδέσθαι η παρέα.

Εν αντιθέσει με παλαιότερα χρόνια τώρα οι ποδοσφαιριστές κοντράρονται μεν δυνατά, αλλά αλληλοβοηθούνται δε για να σηκωθούν από το χόρτο. Ένδειξη επιπέδου και ρεαλισμού απέναντι σε κάτι που είναι... παιχνίδι.

Βέβαια πάντα υπάρχει κάποιος που χαλάει τη γιορτή (έστω και αν χάσαμε) που δείχνει την ποιότητά του. Το χαμηλό ταβάνι της ψυχικής του μεγαλοπρέπειας. Που προσπαθεί να δείξει ετερότητα και αυθυπαρξία μέσα από τον βεντετισμό και τον φθηνό τραμπουκισμό και χολυγουντιανούς εξευτελιστικούς για το άτομο θεατρινισμούς. Που προτιμούν την πρόκληση σωματικής βλάβης από το δυνατό παιχνίδι. Που προτιμούν την υπερβολή μες στη μικρόνοιά τους μπας και τί; Θα πάρεις αύξηση; Ή βραβείο ανοιχτής παλάμης; Ξέρεις ότι η ζωή είναι μικρή και εσύ την σπαταλάς μέσα στην ηλιθιότητα;

Δεν υπάρχουν εκπαιδευτήρια αντισυμπλεγματισμού. Το σχολείο πέρασε. Δεν ξέρω αν ο Στρατός προσφέρει τίποτα ή απλά πολλαπλασιάζει τις εγωτικές και λεϊντίστικες συμπεριφορές. Εύχομαι το πρώτο. Γιατί η προσγείωση είναι απαραίτητη ακόμη και αν είναι ανώμαλη. Σε κάθε περίπτωση ο Βασίλης Στάθης ή αλλιώς Πλάκας είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της γενιάς του. Θέλετε και δεν θέλετε ρημοκαστραίοι ή μη, αυτός είναι. Οι άλλοι ακόμη και καλοί να είστε, δεν παύετε να περπατάτε στο μετέωρο σχοινί της λογικής. Από κάτω είναι η ηλιθιότητά σας.