Θεσπιακός – Ελλοπία...

Απογοήτευση… Όλο κάτι πληρώνεις. Και το πληρώνεις ακριβά.

Ψάχνεις να βρεις τα στοιχεία της κακής αγωνιστικής εικόνας και δυσκολεύεσαι. Ψάχνεις να βρεις τους λόγους που έχεις 4 βαθμούς στην 7η αγωνιστική ενώ παίζεις στη Β’ Κατηγορία. Επειδή η τύχη είναι με τους καλούς. Μάλλον δεν είμαστε έως τώρα.

Όταν σε μια ομάδα υπάρχει ενότητα, όπως φέτος. Όταν δεν υπάρχουν διασπαστικά και φαντασιόπληκτα στοιχεία, όπως φέτος. Όταν η ομάδα κινείται σαν ένα. Γιατί χάνεις; Ή μάλλον γιατί δεν κερδίζεις;

Η απάντηση «γέρασες» απορρίπτεται.

Δεν μπορούμε να χάνουμε βαθμούς έτσι. Δεν έχουμε μάθει έτσι. Δεν είμαστε αυτοί. Δεν είναι ο Θεσπιακός ομάδα για αυτήν τη θέση στην Κατηγορία. Όχι για το πρωτάθλημα. Αλλά για την ποδοσφαιρική αξία.

Ευτυχώς στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο υπάρχει πάντα μια δοκιμασμένη λύση που από μόνης λύνει προβλήματα. Έστω και αν δεν τα έκανες συγκεκριμένα ποτέ. Αυτή η λύση είναι η προπόνηση…

Προσπάθεια για 3 προπονήσεις με δεδομένη εκείνη της Παρασκευής είναι στόχος απαράβατος.

Προσπάθεια σημαίνει θυσία ωρών. Αλλά μπάλα χωρίς νίκη, είναι σαν γλυκό χωρίς ζάχαρη. Κάπως θρέφεσαι, αλλά δεν γλυκαίνεσαι…

Πολλές φορές ξέρεις ότι κάποια ομάδα την έχεις πελάτη. Προφανώς η Ελλοπία δεν είναι από αυτές. Είναι από αυτές που ευχαριστιέσαι ντέρμπι. Εκτός από ελάχιστες στιγμές, έχει επίπεδο και ήθος. Μεγαλείο.

Αλλά πάντα θα γαληνεύει τη ψυχή μας, η προωθημένη του Κ. Κιούση, η με απόγνωση μοναξιάς σέντρα του Γερ. Μπόγρη και η αυτοκτονική κεφαλιά- γκολ του Π. Μαρίνη που έκανε το ανέφικτο εφικτό, την υπερβολή βεληνεκές και την παραμονή στην Ά γεγονός. Πραγματοποιώντας το ανεπανάληπτο…

Κατά τα άλλα δεν κάναμε χαρούμενους τους θεατές που ήρθαν παρά το ψοφόκρυο με ένα σκορ 2-5. Βασίλη καλωσόρισες στα γκολ σου. Άλλη φορά θα στο γιορτάσουμε. Θα σε βοηθήσει και ο Μανάρας, ο Ντάνιελ και ο Άγγελος.

Υγεία και βλέπουμε…